Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου, περί Αγάπης.
” Ή αγάπη Του Θεού δεν έχει όριο, όπως δεν έχει όριο και µέτρο και Ο ίδιος Ο Θεός που αγαπάται, η αγάπη όµως προς τον πλησίον πρέπει να έχει.Γιατί αν δεν την χρησιµοποιήσεις µε το µέτρο που πρέπει, µπορεί να σε χωρίσει από την αγάπη του Θεού, να σου προξενήσει µεγάλη ζηµία και να καταστρέψεις τον εαυτό σου, για να κερδίσεις άλλους.Ναι, να αγαπάς τον πλησίον σου, αλλά µέχρι το σηµείο που δεν θα ζηµιώσης την ψυχή σου”.
Οι δοκιμασίες στη ζωή μας – Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος
Τα βάσανα σας είναι πολλά. Τα χτυπήματα πέφτουν επάνω σας αδυσώπητα απ’ όλες τις μεριές. Αλλά μην απελπίζεστε. Δοκιμασίες είναι, που σας βρίσκουν με παραχώρηση του φιλάνθρωπου Θεού, για να καθαριστείτε από τα πάθη και τις αδυναμίες σας. Παραδώστε, λοιπόν, τον εαυτό σας στα χέρια Του με εμπιστοσύνη, ευψυχία, χαρά και ευγνωμοσύνη. Μη θυμώνετε, μη δυσφορείτε, μην τα βάζετε με κανέναν άνθρωπο. Αφήστε τους ελεύθερους να επιτελούν επάνω σας και μέσα σας το εργο της πρόνοιας του Κυρίου, που, αποβλέποντας στη σωτηρία σας, πασχίζει να βγάλει από την καρδιά σας κάθε ακαθαρσία. Όπως η πλύστρα τσαλακώνει, τρίβει και χτυπάει τα ρούχα μέσα στη σκάφη, για να τα λευκάνει, ετσι και…
Περί σημειοφόρων.
Από το Γεροντικό Έλεγε ο αββάς Δουλάς, ο μαθητής του αββά Βησαρίωνα: Καθώς βαδίζαμε κάποτε στα αμμώδη υψώματα δίπλα απο τη θάλασσα, δίψασα και είπα στον αββά Βησαρίωνα: «Αββά, διψώ πολύ». Καὶ ὁ Γέροντας, ἀφοῦ ἔκαμε εὐχή, μοῦ εἶπε: «Πιές απ’ τή θάλασσα». Κι έγινε γλυκό το νερό και ήπια. Ωστόσο όμως εγώ γέμισα και το δοχείο μου, μή τυχόν διψάσω παρακάτω. Και μόλις με είδε ο Γέροντας μου είπε: «Γιατί γέμισες νερό;» «Συγχώρησέ με, του απάντησα, μη τυχόν διψάσω παραπέρα». Και η απάντηση του γέροντα: «Ο Θεός είναι εδώ, αλλά παντού είναι ο Θεός».
Από τον Μικρό Ευεργετινό, και ότι όλα προέρχονται από την δικαιοσύνη Του Θεού.
Τοῦ Ἀββᾶ ΜάρκουΜερικοὶ ὀνομάζουν συνετοὺς ἐκείνους ποὺ μποροῦν νὰ διακρίνουν (καὶ νὰ ἀναλύσουν) τὰ αἰσθητὰ πράγματα. Συνετοὶ ὅμως εἶναι ἐκεῖνοι, ποὺ ἐξουσιάζουν τὰ θελήματά τους.Ἐκεῖνος ποὺ δὲν ἐγκαταλείπει τὸ θέλημά του γιὰ χάρη τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ, πεδικλώνεται στὰ δικά του ἔργα καὶ γίνεται ὑποχείριος τῶν ἐχθρῶν (δαιμόνων).Ὅταν θέλεις νὰ βρεῖς λύση σὲ πρόβλημα περίπλοκο, ψάξε γι᾿ αὐτό, τί ἀρέσει στὸ Θεό, καὶ θὰ βρεῖς τὴ λύση του τὴν ὠφέλιμη.Σ᾿ ἐκεῖνα τὰ πράγματα ποὺ εὐαρεστεῖται ὁ Θεός, σ᾿ αὐτὰ καὶ ὅλη ἡ κτίση ὑπηρετεῖ. Σ᾿ ἐκεῖνα ποὺ ὁ Θεὸς ἀποστρέφεται, καὶ ἡ κτίση ἀντιστέκεται.Ἐκεῖνος ποὺ ἀντιστέκεται στὰ λυπηρὰ συμβάντα, πολεμάει, χωρὶς νὰ τὸ γνωρίζει, τὴν προσταγὴ τοῦ Θεοῦ. Ἀπεναντίας, ἐκεῖνος…
Όσιος Θεόδωρος Εδέσσης της Μεσοποταμίας, Φιλοκαλία, ψυχωφελή κεφάλαια.
– Όπως το καλό έργο που γίνεται χωρίς ορθή πίστη, είναι τελείως νεκρό και δεν έχει καμιά ενέργεια, έτσι και πίστη μόνη χωρίς ενάρετα έργα, δε μας απαλλάσσει από το αιώνιο πυρ· γιατί ο Κύριος είπε: «Όποιος με αγαπά, θα τηρήσει τις εντολές μου»(Ιω. 14, 15). Αν λοιπόν αγαπούμε τον Κύριο και πιστεύουμε σε Αυτόν, ας εργαζόμαστε τις εντολές Του για να επιτύχουμε την αιώνια ζωή. Αν όμως παραβλέπουμε την τήρηση των προσταγμάτων Του, στα οποία πειθαρχεί όλη η κτίση, πώς θα καλέσομε τους εαυτούς μας πιστούς, που έχουμε τιμηθεί παραπάνω απ’ όλη τη κτίση, και μόνο εμείς απ’ όλα τα κτίσματα δείχνουμε τους εαυτούς μας ανυπάκουους στα προστάγματα του Δημιουργού…
Από τον Ευεργετινό περί υπακοής του Αγίου Διαδόχου
Ἡ ὑπακοὴ ἔχει ἀναγνωριστεῖ σὰν τὸ πρῶτο καλὸ ἀνάμεσα σ᾿ ὅλες τὶς βασικὲς ἀρετές, γιατὶ διώχνει τὴν οἴηση (δηλαδὴ τὴ μεγάλη ἰδέα ποὺ ἔχει κανεὶς γιὰ τὸν ἑαυτό του) καὶ γεννάει μέσα μας τὴν ταπεινοφροσύνη. Γι᾿ αὐτὸ καὶ σ᾿ ἐκείνους ποὺ τὴ δέχονται μὲ εὐχαρίστηση, γίνεται θύρα ποὺ ὁδηγεῖ στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Τὴν ὑπακοὴ ἀθέτησε ὁ Ἀδάμ, καὶ κατρακύλησε στὸν ἀβυσσαλέο τάρταρο. Τὴν ὑπακοὴ ἀγάπησε ὁ Κύριος, καὶ οἰκονομώντας τὴ δική μας σωτηρία, ἔγινε ἄνθρωπος καὶ ὑπάκουσε στὸν Πατέρα Του μέχρι θανάτου -κι αὐτό, ἐνῷ δὲν ἦταν καθόλου κατώτερος ἀπὸ τὴ μεγαλοσύνη Ἐκείνου- γιὰ νὰ καταργήσει τὸ ἔγκλημα τῆς ἀνθρώπινης παρακοῆς μὲ τὴ δική Του ὑπακοὴ καὶ νὰ ἐπαναφέρει…
Αποσπάσματα από την Κλίμακα του Αγίου Ιωάννου του Σιναϊτου
Κλίμακα πρώτη ΠΕΡΙ ΑΠΟΤΑΓΗΣ ………Ο Θεός είναι για όσους θέλουν, η ζωή και η σωτηρία τους, όλων, και των πιστών και των απίστων και των δικαίων και των αδίκων, και των ευσεβών και των ασεβών και των απαθών και των εμπαθών και των μοναχών και των κοσμικών και των σοφών και των αγραμμάτων, και των υγιών, και των ασθενών και των νέων και των ηλικιωμένων……..……….Άνθρωπος ΑΣΕΒΗΣ είναι μια ύπαρξης λογική και θνητή, η οποία θεληματικά αποφεύγει την ζωή και τον Δημιουργό της, που υπάρχει αιώνια τον θεωρεί ως ανύπαρκτο.Παράνομος είναι αυτός που με την κακή του σκέψη διαστρέφει τον νόμο του Θεού και που νομίζει ότι πιστεύει, ενώ έχει επιθυμίες και…
Περί ταπεινοφροσύνης από το Γεροντικό. [ 2 ]
Ρώτησαν τὸν Ἀββᾶ Λογγίνο: – Ποιὰ ἀρετὴ εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἀπ᾿ ὅλες; Καὶ ἀπάντησε: – Σκέφτομαι, ὅτι, ὅπως ἡ ὑπερηφάνεια εἶναι τὸ μεγαλύτερο ἀπ᾿ ὅλα τὰ πάθη, ἀφοῦ καὶ ἀπὸ τὸν οὐρανὸ μπόρεσε νὰ ρίξει κάποιους (δηλαδὴ τὸν Ἑωσφόρο καὶ τὸ τάγμα του), ἔτσι καὶ ἡ ταπεινοφροσύνη εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἀπ᾿ ὅλες τὶς ἀρετές, γιατὶ κι ἀπ᾿ αὐτὰ τὰ τάρταρα μπορεῖ ν᾿ ἀνεβάσει ἕνα ἄνθρωπο, ἀκόμα κι ἂν εἶναι ἁμαρτωλὸς σὰν δαίμονας. Νὰ γιατὶ ὁ Κύριος πρὶν ἀπ᾿ ὅλους μακαρίζει τοὺς «πτωχοὺς τῷ πνεύματι», (δηλαδὴ τοὺς ταπεινούς) (Ματθ. 5:3).
Από το Ευεργετινό, του Αββά Μάρκου.
Μερικοὶ ὀνομάζουν συνετοὺς ἐκείνους ποὺ μποροῦν νὰ διακρίνουν (καὶ νὰ ἀναλύσουν) τὰ αἰσθητὰ πράγματα. Συνετοὶ ὅμως εἶναι ἐκεῖνοι, ποὺ ἐξουσιάζουν τὰ θελήματά τους. Ἐκεῖνος ποὺ δὲν ἐγκαταλείπει τὸ θέλημά του γιὰ χάρη τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ, πεδικλώνεται στὰ δικά του ἔργα καὶ γίνεται ὑποχείριος τῶν ἐχθρῶν (δαιμόνων). Ὅταν θέλεις νὰ βρεῖς λύση σὲ πρόβλημα περίπλοκο, ψάξε γι᾿ αὐτό, τί ἀρέσει στὸ Θεό, καὶ θὰ βρεῖς τὴ λύση του τὴν ὠφέλιμη. Σ᾿ ἐκεῖνα τὰ πράγματα ποὺ εὐαρεστεῖται ὁ Θεός, σ᾿ αὐτὰ καὶ ὅλη ἡ κτίση ὑπηρετεῖ. Σ᾿ ἐκεῖνα ποὺ ὁ Θεὸς ἀποστρέφεται, καὶ ἡ κτίση ἀντιστέκεται. Ἐκεῖνος ποὺ ἀντιστέκεται στὰ λυπηρὰ συμβάντα, πολεμάει, χωρὶς νὰ τὸ γνωρίζει, τὴν προσταγὴ τοῦ Θεοῦ.…
Σχετικά με τὴν ἐνάρετη ζωὴ.
Απο το γεροντικό Κάποια φορὰ τὴν ὥρα ποὺ ὁ ἅγιος Ἀντώνιος προσευχόταν στὸ κελί του, ἄκουσε μία φωνὴ ποὺ τοῦ ἔλεγε: «Ἀντώνιε, δὲν ἔφθασες ἀκόμη στὸ μέτρο τοῦ τάδε τσαγκάρη ποὺ ζεῖ στὴν Ἀλεξάνδρεια». Σηκώθηκε τὸ πρωί, πῆρε τὸ βαΐτικο ραβδί του καὶ πῆγε νὰ τὸν βρεῖ. Ἔφθασε σὲ κεῖνο τὸ μέρος καὶ μπῆκε στὸ ἐργαστήριό του. Ἐκεῖνος ὅταν τὸν εἶδε ταράχτηκε. Τοῦ λέει λοιπὸν ὁ Γέροντας: «Μίλησέ μου γιὰ τὶς πράξεις σου». Ὁ τσαγκάρης εἶπε: «Δὲν ξέρω νὰ ἔχω κάνει ποτὲ κάτι καλό, παρὰ μόνο, μόλις σηκωθῶ τὸ πρωὶ νὰ καθίσω στὸ ἐργόχειρό μου, λέω ὅτι ὁλόκληρη ἡ πόλη αὐτή, ἀπὸ τὸν πιὸ μικρὸ μέχρι τὸν πιὸ μεγάλο, μπαίνουν…