Περί διακρίσεως Σᾶς συνιστῶ νὰ ἔχετε σὲ ὅλα διάκριση καὶ φρόνηση. Ν᾿ ἀποφεύγετε τὰ ἄκρα. Οἱ αὐστηρότητες συμβαδίζουν μὲ τὰ μέτρα τῆς ἀρετῆς. Αὐτὸς ποὺ δὲν ἔχει μεγάλες ἀρετὲς καὶ συναγωνίζεται μὲ τοὺς τέλειους, θέλοντας νὰ ζεῖ μὲ αὐστηρότητα, ὅπως οἱ ἅγιοι ἀσκητές, αὐτὸς κινδυνεύει νὰ ὑπερηφανευθεῖ καὶ νὰ πέσει. Γι᾿ αὐτὸ νὰ πορεύεσθε μὲ διάκριση καὶ νὰ μὴν ἐξαντλεῖτε τὸ σῶμα μὲ ὑπέρμετρους κόπους. Νὰ θυμάστε πὼς ἡ ἄσκηση τοῦ σώματος ἁπλῶς βοηθάει τὴν ψυχὴ νὰ φτάσει στὴν τελειότητα, ἡ τελειότητα κατορθώνεται κυρίως μὲ τὸν ἀγώνα τῆς ψυχῆς. Μὴν τεντώνετε περισσότερο ἀπὸ τὸ μέτρο τὴ χορδή. Νὰ ξέρετε ὅτι ὁ Θεὸς δὲν ἐκβιάζεται στὶς δωρεές Του· δίνει, ὅταν αὐτὸς…

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου Γιατί περιεργάζεσαι ξένα κάλλη; Γιατί περιεργάζεσαι ἐρωτικὰ πρόσωπο ποῦ δὲν εἶναι δικό σου; Γιατί ὁδηγεῖσαι πρὸς τὸ γκρεμό; Γιατί βάζεις τὸν ἑαυτό σου μέσα σὲ δίχτυα αἰχμαλωσίας; Ἀπόλαυσε τ’ ἀγαθά του γάμου καὶ ὅτι σου προσφέρει ἡ νόμιμη καὶ εὐλογημένη σχέση, καὶ ἀσφαλίσου ἀπὸ τὴν ἁμαρτία τῆς ξένης ἀπόλαυσης. Συζυγική αγάπη Ὅπου ὑπάρχει συζυγικὴ ἀγάπη, ὑπάρχει ἕνα ἀπὸ τὰ’ ἀξιομακάριστα πράγματα στὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου. Ὅταν ὑπάρχει αὐτὴ ἡ ἀγάπη, συνυπάρχει κάθε πλοῦτος, κάθε εὐτυχία. Ὅπως ἐπίσης, ὅταν αὐτὴ δὲν ὑπάρχει, τίποτε δὲν ὠφελοῦν ὅλα τα ἄλλα, ἀλλὰ ὅλα ἀνατρέπονται καὶ εἶναι γεμάτα ἀπὸ ἀηδία καὶ σύγχυση. Ὅταν κανεὶς πληγωθεῖ ἀπὸ τὸν πόθο τῆς ἀγάπης δὲ…

Από τον Μικρό Ευεργετινό. Τοῦ ἁγίου Ἐφραὶμ Ἀδελφοί, ὁ τωρινὸς καιρὸς εἶναι καιρὸς γιὰ μετάνοια. Μακάριος λοιπὸν εἶναι ἐκεῖνος, ποὺ δὲν ἔπεσε καθόλου στὰ δίχτυα τοῦ ἐχθροῦ. Μακάριος εἶναι γιὰ μένα κι ἐκεῖνος ποὺ ἔπεσε στὰ δίχτυα του, ἀλλὰ κατόρθωσε νὰ τὰ σκίσει καὶ νὰ τοῦ ξεφύγει ὅσο βρίσκεται στὴν παροῦσα ζωή. Αὐτός, ζώντας ἀκόμα σωματικά, μπόρεσε νὰ ξεφύγει ἀπὸ τὸν πόλεμο καὶ νὰ σωθεῖ, ὅπως ξεγλιστράει τὸ ψάρι ἀπὸ τὸ δίχτυ. Γιατὶ τὸ ψάρι, καὶ νὰ πιαστεῖ, ἂν σκίσει τὸ δίχτυ καὶ ὁρμήσει πρὸς τὸ βυθό, ὅσο βέβαια εἶναι ἀκόμα στὸ νερό, σῴζεται. Ἂν ὅμως τὸ τραβήξουν στὴ στεριά, τότε πιὰ δὲν μπορεῖ νὰ βοηθήσει τὸν ἑαυτό του. Ἔτσι…

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου. Και μολονότι δεν ακουγόταν η φωνή του, ο Κύριος του είπε: «Τί μου φωνάζεις;»Η θάλασσα απλωνόταν μπροστά. Οι Αιγύπτιοι έρχονταν από πίσω. Και ο Μωυσής βρισκόταν στη μέση. Ζητούσε από το Θεό βοήθεια, χωρίς να λέει ούτε λέξη· τόση ήταν η αμηχανία του. Και μολονότι δεν ακουγόταν η φωνή του, ο Κύριος του είπε: «Τί μου φωνάζεις;» (Έξ. 14:15). Τον άκουγε, λοιπόν, αν και δεν μιλούσε. Έτσι κι εσύ, όταν σου έρχεται πειρασμός, να ζητάς καταφύγιο στο Θεό, να καλείς μυστικά σε βοήθεια τον Κύριό σου. Αυτός είναι πάντα κοντά σου, γι’ αυτό δεν χρειάζεται να Τον αναζητήσεις σε ορισμένο τόπο, όπως κάνεις με τους ανθρώπους.…

[1]Πῆγε κάποτε ὁ ἀββᾶς Ἰσαὰκ ὁ Θηβαῖος σε κάποιο κοινόβιο καὶ εἶδε ἕναν ἀδελφὸ νὰ σφάλλει καὶ τὸν κατέκρινε. Ὅταν ἐπέστρεψε στὴν ἔρημο, ἦλθε ἄγγελος Κυρίου καὶ στάθηκε μπροστὰ στὴν πόρτα τοῦ κελιοῦ του καὶ τοῦ εἶπε: «Δὲν σοῦ ἐπιτρέπω νὰ μπεῖς». Κι ἐκεῖνος παρακαλοῦσε κι ἔλεγε: «Τί συμβαίνει;» Ἀποκρίθηκε ὁ ἄγγελος καὶ τοῦ εἶπε: «Ὁ Θεὸς μὲ ἔστειλε λέγοντας: Πές του, ποῦ προστάζεις νὰ βάλω τὸν ἀδελφὸ ποὺ ἔσφαλε καὶ τὸν καταδίκασες». Εὐθὺς μετανόησε ὁ ἀββᾶς καὶ εἶπε: «Ἁμάρτησα, συγχώρεσέ με». Καὶ ὁ ἄγγελος τοῦ εἶπε: «Σήκω, σὲ συγχώρεσε ὁ Θεός. Καὶ στὸ ἑξῆς νὰ προσέχεις νὰ μὴν κρίνεις κανέναν, προτοῦ τὸν κρίνει ὁ Θεός». [2]Ἔλεγαν γιὰ τὸν ἀββᾶ…

Ο Άγiος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος υπήρξε κατά την Εκκλησιαστική παράδοση το παιδί εκείνο το οποίο πήρε στην αγκαλιά του Ο Υιός και λόγος του Θεού.Με τον Ιγνάτιο το Θεοφόρο η Εκκλησία προχωρεί στη θεολογική θεμελίωση της πορείας της. Η θεολογία του Ιγνατίου είναι γνήσια και έγινε φρόνημα, ήθος και Παράδοση της Εκκλησίας, διότι είναι ποιμαντική και συνιστά έκφραση και συνέχεια της αποστολικής παράδοσης. Η θεολογία του Ιγνατίου μπορεί να διαιρεθεί σε τρία σημεία: α) θεολογία του επισκοπικού λειτουργήματος, β) θεολογία της ενότητας της Εκκλησίας και γ) θεολογία του ευχαριστιακού ρεαλισμού. Προτού φθάσει στο τέλος της ζωής του έγραψε 7 επιστολές, οι οποίες σώζονται μέχρι σήμερα: α) την προς Εφεσίους, β)…

” Ή αγάπη Του Θεού δεν έχει όριο, όπως δεν έχει όριο και µέτρο και Ο ίδιος Ο Θεός που αγαπάται, η αγάπη όµως προς τον πλησίον πρέπει να έχει.Γιατί αν δεν την χρησιµοποιήσεις µε το µέτρο που πρέπει, µπορεί να σε χωρίσει από την αγάπη του Θεού, να σου προξενήσει µεγάλη ζηµία και να καταστρέψεις τον εαυτό σου, για να κερδίσεις άλλους.Ναι, να αγαπάς τον πλησίον σου, αλλά µέχρι το σηµείο που δεν θα ζηµιώσης την ψυχή σου”.

Από το Γεροντικό Έλεγε ο αββάς Δουλάς, ο μαθητής του αββά Βησαρίωνα: Καθώς βαδίζαμε κάποτε στα αμμώδη υψώματα δίπλα απο τη θάλασσα, δίψασα και είπα στον αββά Βησαρίωνα: «Αββά, διψώ πολύ». Καὶ ὁ Γέροντας, ἀφοῦ ἔκαμε εὐχή, μοῦ εἶπε: «Πιές απ’ τή θάλασσα». Κι έγινε γλυκό το νερό και ήπια. Ωστόσο όμως εγώ γέμισα και το δοχείο μου, μή τυχόν διψάσω παρακάτω. Και μόλις με είδε ο Γέροντας μου είπε: «Γιατί γέμισες νερό;» «Συγχώρησέ με, του απάντησα, μη τυχόν διψάσω παραπέρα». Και η απάντηση του γέροντα: «Ο Θεός είναι εδώ, αλλά παντού είναι ο Θεός».

Τοῦ Ἀββᾶ ΜάρκουΜερικοὶ ὀνομάζουν συνετοὺς ἐκείνους ποὺ μποροῦν νὰ διακρίνουν (καὶ νὰ ἀναλύσουν) τὰ αἰσθητὰ πράγματα. Συνετοὶ ὅμως εἶναι ἐκεῖνοι, ποὺ ἐξουσιάζουν τὰ θελήματά τους.Ἐκεῖνος ποὺ δὲν ἐγκαταλείπει τὸ θέλημά του γιὰ χάρη τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ, πεδικλώνεται στὰ δικά του ἔργα καὶ γίνεται ὑποχείριος τῶν ἐχθρῶν (δαιμόνων).Ὅταν θέλεις νὰ βρεῖς λύση σὲ πρόβλημα περίπλοκο, ψάξε γι᾿ αὐτό, τί ἀρέσει στὸ Θεό, καὶ θὰ βρεῖς τὴ λύση του τὴν ὠφέλιμη.Σ᾿ ἐκεῖνα τὰ πράγματα ποὺ εὐαρεστεῖται ὁ Θεός, σ᾿ αὐτὰ καὶ ὅλη ἡ κτίση ὑπηρετεῖ. Σ᾿ ἐκεῖνα ποὺ ὁ Θεὸς ἀποστρέφεται, καὶ ἡ κτίση ἀντιστέκεται.Ἐκεῖνος ποὺ ἀντιστέκεται στὰ λυπηρὰ συμβάντα, πολεμάει, χωρὶς νὰ τὸ γνωρίζει, τὴν προσταγὴ τοῦ Θεοῦ. Ἀπεναντίας, ἐκεῖνος…

Κλίμακα πρώτη ΠΕΡΙ ΑΠΟΤΑΓΗΣ ………Ο Θεός είναι για όσους θέλουν, η ζωή και η σωτηρία τους, όλων, και των πιστών και των απίστων και των δικαίων και των αδίκων, και των ευσεβών και των ασεβών και των απαθών και των εμπαθών και των μοναχών και των κοσμικών και των σοφών και των αγραμμάτων, και των υγιών, και των ασθενών και των νέων και των ηλικιωμένων……..……….Άνθρωπος ΑΣΕΒΗΣ είναι μια ύπαρξης λογική και θνητή, η οποία θεληματικά αποφεύγει την ζωή και τον Δημιουργό της, που υπάρχει αιώνια τον θεωρεί ως ανύπαρκτο.Παράνομος είναι αυτός που με την κακή του σκέψη διαστρέφει τον νόμο του Θεού και που νομίζει ότι πιστεύει, ενώ έχει επιθυμίες και…